اختلال اضطراب فراگیر

ویژگی اصلی اختلال اضطراب فراگیر (GAD) Generalized Anxiety Disorder نگرانی و اضطراب مفرط (انتظار توأم با تشویش) در مورد وقایع و فعالیت های مختلف است. شدت، مدت یا دفعات اضطراب و نگرانی از آنچه واقعا از حادثه پیش رو انتظار می رود بیشتر است. کنترل نگرانی و اضطراب برای بیمار دشوار و افکار اضطرابی مانع تمرکز فرد برای انجام کارهای پیش رو می گردند.

بالغین مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر [تعمیم یافته] اغلب درباره مسائل عادی زندگی روزمره مانند مسئولیت های شغلی محتمل، سلامتی و مسائل مالی، سلامتی اعضای خانواده، بداقبالی فرزندانشان یا مسائل جزئی (مثلا امور جزئی خانه یا دیر رسیدن به قرار ملاقات) نگران هستند. کودکان مبتلا به اضطراب فراگیر بیشتر نگرانی مفرطی نسبت به انجام تکالیفشان یا قابلیت های تحصیلی شان دارند. در طول سیر اختلال نگرانی های بیمار از موضوعی به موضوع دیگر تغییر می کند.

برای افتراق اضطراب فراگیر از اضطراب هنجار باید به چند ویژگی توجه نمود: اول اضطراب مربوط به اختلال اضطراب فراگیر معمولا بسیار شدید است و به شکل قابل ملاحظه ای مانع کارکرد اجتماعی – روانی فرد می شود در حالی که نگرانی های زندگی روزمره بیش از اندازه نیستند و به نظر قابل کنترل می رسند و معمولا با پیش آمدن موضوعات مهم تر از بین می روند. دوم نگرانی هایی که در اختلال اضطراب فراگیر دیده می شوند نافذتر، بارزتر  و دردسرساز بوده، دوام بیشتری دارند و اغلب بدون عامل مشخصی به وجود می آیند. هر چه شرایط نگران کننده زندگی فرد گستردگی بیشتری داشته باشد (مثلا مسائل مالی، سلامتی فرزندان، امور شغلی) احتمال برآورده شدن ملاک های اختلال اضطراب فراگیر بیشتر می شود. سوم علایم جسمی در نگرانی های روزمره اضطراب فراگیر کمتر دیده می شود (مثلا بی قراری یا احساس برانگیختگی یا بی تابی).

این بیماران اغلب از یک احساس ناراحتی ذهنی که در نتیجه نگرانی های دائمی و افت کارکرد اجتماعی، شغلی و یا سایر جنبه های مهم کارکردی مرتبط با آنها به وجود  می آید شکایت دارند. این اضطراب و نگرانی با حداقل سه علامت از علایم اضافه زیر همراه است: بی قراری یا احساس برانگیختگی یا بی تابی، سریع خسته شدن، اشکال در تمرکز یا احساس خالی شدن ذهن، تحریک پذیری، تنیدگی عضلانی و خواب مختل. البته در کودکان وجود یکی از علایم فوق کافی است.

ملاک های تشخیصی

برای تشخیص اختلال اضطراب فراگیر بایستی ۶ ملاک زیر درنظر گرفته شود:

A: اضطراب و نگرانی مفرط (توأم با تشویش) که در حداقل ۶ ماه گذشته در بیشتر روزها وجود داشته و درباره وقایع و فعالیت های مختلفی هستند (مانند کارکردهای شغلی و تحصیلی).

B: کنترل نگرانی برای فرد دشوار است.

C: اضطراب و نگرانی مزبور حداقل با سه تا شش علامت زیر دیده می شود (حداقل برخی از این علایم در ۶ ماه گذشته در بیشتر روزها وجود داشته است):

توجه: در کودکان وجود یک مورد کافی است.

۱- بی قراری یا احساس برانگیختگی و بی تابی

۲- زود خسته شدن

۳- اشکال در تمرکز یا خالی شدن ذهن

۴ تحریک پذیری

۵- تنیدگی عضلانی

۶- اختلال خواب (اشکال در به خواب رفتن یا حفظ تداوم خواب، یا خواب توأم با بی قراری و عدم رضایت از خواب)

D: اضطراب، نگرانی یا علایم جسمی موجب ناراحتی بالینی قابل توجه یا افت کارکرد اجتماعی، شغلی یا سایر جنبه های مهم کارکردی فرد می شوند.

E: اختلال حاضر ناشی از اثرات فیزیولوژیکی یک ماده (مانند ماده سوء مصرفی، یک دارو) یا یک بیماری طبی دیگر (مانند پرکاری تیروئید) نیست.

F: این اختلال توسط یک بیماری روانی دیگر بهتر توجیه نمی شود. (مانند اضطراب یا نگرانی از بروز حملات پانیک در اختلال پانیک، ارزیابی منفی در اختلال اضطراب اجتماعی [جمعیت هراسی]، آلودگی یا سایر افکار وسواسی در اختلال OCD، جدا شدن از افرادی که به آنها دلبستگی وجود دارد در اختلال اضطراب جدایی، یادآوری واقعه آسیب رسان در PTSD، افزایش وزن در بی اشتهایی عصبی یا شکایات جسمانی در اختلال علایم جسمانی، نقایص جزئی ظاهری در اختلال بدریخت انگاری بدن، داشتن بیماری جدی در اختلال اضطراب بیماری، یا محتوای عقاید هذیانی در اسکیزوفرنی یا اختلال هذیانی).

تشخیص افتراقی

اختلال اضطرابی ناشی از یک بیماری طبی دیگر، اختلال اضطرابی ناشی از دارو/مواد، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال وسواسی جبری، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال سازگاری، اختلالات افسردگی دوقطبی و روان پریشانه.

منبع: راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی ویرایش پنجم DSM-5، انجمن روان پزشکی آمریکا ۲۰۱۳، ترجمه دکتر فرزین رضاعی و دیگران، انتشارات ارجمند

 

   این مطلب را به اشتراک بگذارید