بهداشت روانی آموزش علوم روانشناختی، اختلالات روانی، پرسش و پاسخ
سؤالات مربوط به کودک و نوجوان
سؤالات مربوط به کودک و نوجوان، بخشی است در جهت پاسخگویی به هموطنانی که امکان مراجعه فوری یا حضوری به روان شناس یا مشاور را نداشته و نیازمند دریافت راهنمایی مقدماتی در برخورد با مشکل خود هستند. لازم به ذکر است از آنجا که ارائه هرگونه پاسخ جامع مستلزم دریافت اطلاعات کامل است لذا توصیه می شود جهت تبادل اطلاعات و دریافت پاسخ کامل از طریق بخش مشاوره آنلاین یا تلفنی اقدام فرمایید.
شیوه ارسال سؤال و دریافت پاسخ
- در این صفحه فقط به سؤالات مربوط به کودک و نوجوان به صورت مختصر پاسخ داده می شود.
- سؤالات خود را در بخش دیدگاه همین صفحه ارسال نموده و جهت دریافت پاسخ بین ۳ تا ۷ روز منتظر بمایند.
- به منظور ارسال سؤال در سایر موضوعات از طریق لینک های زیر اقدام فرمایید:
لینک سؤالات مربوط به پیش از ازدواج
لینک سؤالات مربوط به روابط زوجین
لینک سؤالات مربوط به روابط خانوادگی
لینک سؤالات مربوط به مسائل جنسی
این مطلب را به اشتراک بگذارید
سلام. من یه دختر ۱۵ ساله و کلاس نهم دارم. با این که نمرات درسی خوبی داره اما موقع مدرسه رفتن بخصوص ایام امتحانات خیلی استرس داره. تو خونه دایم کتاب دست گرفته و مشغول مطالعه است. هر دور میخونه اصرار میکنه ازش بپرسیم و وقتی ازش میپرسیم با اینکه همه چی رو درست جواب داده باز میگه خوب نیست و بایستی بیشتر بخونم. روی نمراتش بسیار حساسه طوری که اگه ببینه یکی از همکلاسیهاش نمره ای بالاتر از اون گرفته حسابی اناراحت میشه و میگه من هیچی حالیم نیست. این در حالیه که گاهی فقط ۲۵ صدم یا نیم نمره از نمره کامل کمتر گرفته. من نمیدونم با اینکه نمراتش خوبه و همیشه جزو شاگردای اول تا سوم کلاس بوده (اکثرا دوم و سوم و گاهی چهارم) اما اصلا خودشو قبول نداره و یکی دوبار بخاطر اینکه نمره کامل نگرفته مدرسه نرفته و گفته میخوام ترک تحصیل کنم. دایم مشغول مقایسه خودش با دیگرانه. دیگه خستمون کرده تو رو خدا بگید باهاش چیکار کنیم؟
درود بر شمابا توجه به علایمی که شما فرمودید به نظر میرسه فرزند شما درگیر مشکل کمال خواهی یا کمال گرایی شده باشه. افراد کمال گرا معمولا برای خودشون اهداف یا معیارهایی بالاتر از سطح توانمندی واقعی انتخاب میکنن و با اینکه برای دستیابی به این معیارهای خودساخته درگیر مصائب زیادی میشن معهذا از هیچ تلاشی برای دستیابی به اون معیارها فروگذار نمیکنن. اونچه در این میون بیش از پیش کمال گرایی رو آسیب رسون میکنه اینه که این افراد احساس خودارزشمندی یا همون حس خوب بودن رو فقط زمانی احساس می کنن که به این اهداف دست پیدا کنن و اگه در این مسیر (دستیابی به معیارها) موفق نشن یا احساس کنن که موفق نمی شن دچار سرخوردگی شدید و در نتیجه خودپنداره منفی از خودشون می شن. کاهش عزت نفس و اعتماد به نفس پایین ثمره این کمال گراییه. در فرزند شما هم دقیقا همین حس ایجاد شده. اون فکر می کنه هر چه تلاش کنه به اونچه که مورد رضایت خودشه نمی رسه و لذا دست کشیدن از تلاش رو راهکار حل این بحران تلقی می کنه. اما چاره چیه؟ بهترین روش برای درمان کمال گرایی استفاده از روش درمانی CBT یا اصطلاحا درمان شناختی رفتاریه. در این روش ضمن شناسایی موقعیت های مشکل ساز و بررسی افکار آرمان گرایانه و اغلب سخت دست یافتنی، مزایا و مضرات افکار مراجع رو به تفکیک مشخص میکنن و در نهایت به اصطلاح و بازسازی افکار اون می پردازن (مثلا انتخاب اهداف با امکان دستیابی واقعی تر). همچنین در این راستا هر جلسه تکالیفی به مراجع داده میشه تا اونها رو در موقعیت های واقعی زندگی به اجرا بذاره و به این طریق بیش از گذشته به توانمندی های خودش اعتماد پیدا کنه که نهایتا منجر به تقویت عزت نفس در اون میشه. در صورت تمایل به دریافت اطلاعات بیشتر از طریق بخش مشاوره آنلاین یا تلفنی اقدام فرمایید.
سلام. پسری ۱۶ ساله کلاس دهم دارم. از زمانی که وارد دبیرستان شده نمرات درسیش شدیدا افت کرده و اصلا تمرکز نداره. دایم جلو آینه میره و میگه بابام وقتی بچه بودم دماغ منو شکسته و کج شده. میگه همه تو خیابون و مدرسه به من نگاه بدی دارند و منو بخاطر دماغم مسخره می کنند. البته اینارو دروغ میگه. بخاطر اینکه من از یکی از دوستان نزدیک مدرسه اش در این رابطه پرس و جو کردم و اون منکر این قضیه شد و گفت اصلا کسی تو مدرسه اونو مسخره نمیکنه و این حرفارو از خودش درآورده. پدرش کارمند بیمارستانه و یکبار اونو پیش یکی از دکترهای بیمارستان خودشون برده و اون گفته اصلا آثاری از شکستگی یا عیب و ایرادی در دماغت نیست. اما اون اصلا قبول دار نیست و میگه بابام قبلا اونو دیده و باهاش هماهنگی کرده که اینارو بگه. خلاصه تمام هوش و حواسش به دماغشه و اصلا دیگه رو درساش تمرکزی نداره. کتاب دستش میگیره اما فقط خیره به متن میشه و معلومه حواسش جای دیگه است. میشه راهنمایی کنید باید باهاش چیکار کنیم؟
درود بر شما
با توجه به علایم مطرح شده به نظر میاد فرزند شما دچار نوعی اختلال وسواسی تحت عنوان اختلال بدریخت انگاری بدن یا اصطلاحا Body Dysmorphic شده باشه. پیشنهاد می کنم جهت بررسی و تشخیص دقیق تر، فرزندتان توسط روانشناس بالینی یا ترجیحا روانپزشک مورد مصاحبه و ارزیابی بالینی قرار بگیره. جهت دریافت اطلاعات بیشتر از طریق بخش مشاوره آنلاین یا تلفنی اقدام فرمایید.
سلام. من یه دختر ۱۷ ساله هستم. تا پارسال همیشه معدلم بالای ۱۹ بود و شاگرد ممتاز بودم با علاقه درس میخوندم اما از اول امسال که سال یازدهمه دوست دارم درس بخونم اما نمی دونم چرا اصلا حس و حالش نیست. کلا تو هر کاری قبلا شادم میکرد الان هیچ حسی پیدا نمیکنم. قبلا ورزش میرفتم حالا هم میرم اما قبلا با شادی و کلی ذوق و شوق اما الان انگار فقط رو برنامه باید برم اصلا ارش لذت نمیبرم. تو خونه هم متوجه حال و روز من شدند چون اخیلی از اوقات دوست دارم تو اتاقم تنها باشم و گریه کنم. انگار هوش و حواسم سر جاش نیست درس که چندان نمیخونم اما همونیم که میخونم یا یاد نمیگیرم یا زود از یادم میره. ازخودم بدم میاد. اونقدری که چند باری به فکر خودکشی افتادم اما خدا روشکر هنوز یه ذره اعتقاداتم باقی مونده که احساس گناه نذاره این کارو بکنم هر چند زیادم مطمئن نیستم. کارم صبح تا آخر شب یا فقط چرخیدن تو نت و تلگرامه یا خواب. از خودم بدم میاد. یک دوبار پیش مشاور مدرسه و بیرون رفتم اما اونام انگار نمیفهمه من چمه همش بهم میگن به این چیزا فکر نکن. انگار من خودم میخوام به این چیزا فکر کنم. کلا از مشاورا بدم میاد. از همه بدم میاد. کسی منو درک نمیکنه… میدونم شما هم نمیتونی کمکی بهم کنی اما گفتم لااقل یه کم حرف زده باشم.