قالب وردپرس افزونه وردپرس
خانه / آشنایی با اختلالات روانی / اختلالات رشدی عصبی / اختلالات ارتباطی / اختلال فصاحت با شروع کودکی (لکنت زبان)
اختلال فصاحت با شروع کودکی (لکنت زبان)
اختلال فصاحت با شروع کودکی (لکنت زبان)

اختلال فصاحت با شروع کودکی (لکنت زبان)

اختلال فصاحت با شروع کودکی (لکنت زبان)

اختلال فصاحت با شروع کودکی (لکنت زبان) (Childhood-Onset Fluency (Stuttreing نوعی آشفتگی است که در فصاحت طبیعی و الگوی زمان بندی تکلم دیده می شود و با سن بیمار همخوانی ندارد. این آشفتگی با تکرارهای متعدد یا کشیدن اصوات و هجاها و سایر انواع عدم فصاحت کلامی شامل کلمات منقطع (وقفه حین بیان کلمه)، وقفه های بی صدا یا صدادار (مکث های پر یا خالی حین تکلم)، درازگویی (جایگزینی کلمات ساده با کلمات مشکل ساز)، ادای کلمات با فشار جسمی بیش از حد و تکرار کلمات تک هجایی (مانند من – من – من – من – دیدمش) مشخص می شود.

این آشفتگی فصاحت با پیشرفت تحصیلی و شغلی یا ارتباطات اجتماعی فرد تداخل دارد. شدت این آشفتگی از موقعیتی به موقعیت دیگر فرق می کند و در مواقعی که فشار و هیجان وجود دارد بیشتر است (مانند خواندن مطلب در مدرسه، مصاحبه شغلی). آشفتگی فصاحت اغلب در مواقع قرائت شفاهی، آواز خواندن یا صحبت با حیوانات خانگی و اشیاء بی جان دیده نمی شود.

ملاک های تشخیصی

برای تشخیص اختلال فصاحت کلام با شروع کودکی (لکنت) بایستی ۴ ملاک زیر در نظر گرفته شود:

A: اختلال فصاحت طبیعی و الگوی زمان بندی تکلم نامتناسب با سن و مهارت های زبانی بیمار که به صورت مداوم استمرار دارد و همراه با بروز مکرر یک یا چند مورد از حالات زیر است:

۱- تکرار اصوات و هجاها (سیلاب ها)

۲- کشیدن حروف صدادار و بی صدا

۳- کلمات منقطع (مانند وقفه ضمن بیان یک کلمه)

۴- وقفه های خاموش یا صدادار (مکث های پر یا خالی حین تکلم)

۵- درازگویی (Circumlocution) (جایگزینی کلمات برای پرهیز از بکارگیری کلمات مشکل ساز)

۶- ادای کلمات با فشار جسمی مفرطی انجام می شود.

۷- تکرار کامل کلمات تک هجایی (مانند من – من – من – من – دیدمش)

B: اختلال مذکور سبب یک یا چند مورد از موارد زیر می شود: اضطراب در مورد صحبت کردن و محدودیت ارتباطات مؤثر، مشارکت اجتماعی، کارکرد تحصیلی و شغلی.

C: علایم در اوایل دوران رشد شروع می شوند (موارد دیررس به عنوان اختلال فصاحت کلام بزرگسالی شناخته می شود).

D: اختلال مذکور قابل انتساب به نقص حسی یا حرکتی تکلم، عدم فصاحت مربوط به آسیب های عصبی (مانند سکته مغزی، تومور، ضربه سر) یا یک بیماری طبی دیگر نیست و با یک اختلال روانی دیگر بهتر توجیه نمی شود.

تشخیص افتراقی

نقایص حسی، عدم فصاحت طبیعی گفتار، عوارض دارویی، عدم فصاحت با شروع در بزرگسالی، اختلال توره.

منبع: راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی ویرایش پنجم DSM-5، انجمن روان پزشکی آمریکا ۲۰۱۳، ترجمه دکتر فرزین رضاعی و دیگران، انتشارات ارجمند.

 

   این مطلب را به اشتراک بگذارید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *