اختلال روان پریشی ناشی از دارو/مواد

اختلال روان پریشی ناشی از دارو/مواد Substance/Medication-Induced Psychotic Disorder با در نظر گرفتن ۵ ملاک زیر تشخیص داده می شود:

A: وجود یک یا هر دو علامت: ۱- هذیان ۲- توهم

B: بر اساس شواهد به دست آمده از شرح حال معاینه بالینی یا نتایج آزمایشگاهی هم (۱) و هم (۲) وجود دارند:

۱- علایم موجود در ملاک تشخیصی A در حین یا بلافاصله پس از مسمومیت یا محرومیت مواد یا پس از مصرف دارو به وجود آمده اند.

۲- دارو یا ماده مصرفی توانایی ایجاد علایم ملاک A را دارند.

C: اختلال مذکور با یک اختلال روان پریشی دیگری که ثانویه به مواد یا دارو نیست قابل توجیه نیست. شواهد وجود یک اختلال روان پریشی مستقل می تواند شامل موارد زیر باشد:

وجود علایم قبل از مصرف دارو/مواد، علایم برای دوره زمانی قابل توجهی (مثلا حدود یک ماه) پس از پایان دوره مسمومیت یا محرومیت حاد و شدید ادامه می یابند یا شواهد دیگری دال بر وجود اختلالی غیر از اختلال روان پریشی ناشی از دارو/مواد وجود دارد (مانند تاریخچه وجود دوره های راجعه اختلال غیرمرتبط با مواد/دارو).

D: اختلال فوق منحصرا در حین دلیریوم رخ نداده است.

E: اختلال مذکور سبب ناراحتی و عذاب قابل توجه یا افت کارکرد شغلی، اجتماعی یا سایر جنبه های مهم کارکردی فرد شده است.

نکته: این تشخیص را فقط در هنگامی می توان به جای تشخیص مسمومیت یا محرومیت مواد به کار برد که علایم موجود در ملاک A در تصویر بالینی موجود برجسته هستند و آنقدر شدیداند که نیاز به توجه بالینی داشته باشند.